به گزارش گروه فرهنگی مشرق این روزها بحث جایگزین محمد احسانی در سازمان سینمایی ،بعد از مباحث مربوط به جشنواره از جمله مهمترین اخبار و مباحث سینمایی است.

رفتن احسانی از نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی و آمدن جایگزین او اتفاقی است که بعضی ها گمان دارند مثل بقیه عزل و نصبهاست و لابد یکی از این تیم رفته و یکی دیگر می آید  و در نهایت اتفاق خاصی رخ نمی دهد.حال آنکه این تصور صحیح نیست.

در چند روز گذشته نام یکی از مدیران نه چندان قوی و نه چندان کم حاشیه از سوی یکی از روزنامه های سینمایی برای نشستن روی صندلی احسانی مطرح شده است که عجیب و غیرقابل باور است. یعنی از رییس باتجربه سازمان سینمایی و کلید دار نمره ششم ژان بارت بعید است چنین انتخابی کند و یارای مقاومت دربرابر موج ایجاد شده را نداشته باشد.موجی که احتمالا از سوی روزنامه ای خاص و در راستای تعاملات غیر سینمایی اش مطرح شده است(که به زودی مفصل به روابط این روزنامه خواهیم پرداخت)

شاید بد نباشد برای شناختن اهمیت این جایگاه  و دانستن اینکه چرا معتقدیم ایوبی نباید یک مدیر ضعیف و حساب پس داده را به این سمت بگمارد بد نیست ساختار سازمان سینمایی را اجمالی مرور کنیم.

سازمان سینمایی در سالیان دورتر و زمانی که هنوز معاونت سینمایی بود 5  اداره کل مهم و اصلی داشت: نظارت و ارزشیابی، فناوری و توسعه،همکاریهای سمعی بصری و نمایش خانگی، تحقیقات و پژوهشهای سینمایی و امور مجامع و جشنوارهها که بعدا دفتر توسعه آثار سینمایی به این ساختار اضافه شد.

اما بعد از اینکه این معاونت به سازمان سینمایی تبدیل شد در کنار معاونت پشتیبانی و توسعه، دارای 2 معاونت و 6 اداره کل مهمتر( از میان 16 اداره کل) شد. در این ساختار عملا یک خط حمله و یک بخش پشتیبانی طراحی شده بود. یعنی سه اداره کل با هم در نوک حمله تولیدات سینمایی قرار داشتند و 3  تای دیگر این خط حمله را پشتیبانی میکردند.

در  این مقطع ذیل معاونت آثار سه ادراه کل دفتر ارزشیابی و نظارت بر آثار سینمایی و سمعی بصری،دفتر توسعه آثار سینمایی و سمعی-بصری و دفتر مطالعات و توسعه دانش و مهارتهای سینمایی قرار داشت. همچنین ذیل معاونت امور فعالیت‌ها نیز سه اداره کل دفتر نظارت بر مراکز، مشاغل و اماکن سینمایی، دفتر ارتقاء فناوری و توسعه تجهیزات و فضاهای سینمایی و دفتر مجامع، جشنواره‌ها و تشکل‌های سینمایی قرار داشت.

در دوره ایوبی هم این ساختار کمی تغییر کرد . معاون پشتیبانی و توسعه همچنان باقی ماند. اما معاونت آثار و فعالیت‌ها در یکدیگر ادغام شده‌ و به معاونت ارزشیابی و نظارت تبدیل شدند.

این معاونت هم صاحب 3 اداره کل شد. 1- اداره کل معاونت سینمایی حرفه‌ای که در واقع امور مربوط به نظارت بر ارزشیابی سینمای حرفه‌ای را انجام می داد 2- اداره کل دیگر نمایش خانگی  3- مجامع و تشکل‌ها 

در دوره شمقدری شاید عمده مشکل در این بود که  نوک حمله ضعیف بود و جلیل عرفان منش نتوانست در بخش معاونت آثار چتری جامع و حامی سینماگران تشکیل دهد و بار جبران این مدیریت ضعیف ، بیشتر به دوش معاونت فعالیتهابود. در نهایت هم وقتی نوک حمله یا خط مقدم ضعیف باشد، پشتیبانی فقط ممکن است موفق شود موقعیت فعلی را حفظ کند و این آرایش چنان شکننده است که با چند تلنگر از سوی رسانه ها یا مدیران بالادستی و یا حتی خارج از سازمان خواهد شکست.

ایوبی انسان فرهیخته ای است که چندان اهل سینما نبوده است و حتی بعد از آمدن جنتی بیشتر بحث انتصاب او به عنوان معاون هنری مطرح بود تا رییس سازمان سینمایی.

اما جنتی می دانست که او آدم باهوشی است و وقتی به بهارستان نقل مکان کند اطرافش را پر از مشاوران و معاونان سینمایی خواهد کرد که راه و چاه را نشانش خواهند داد.

ایوبی هم همین کار را کرد اما متاسفانه او دو گروه مشاور داشت .اندک آنها مشاوران صادق و معقولش بودند و بعضی از آنها که مشاوران و معاونانش را پیشنهاد می دادند هم یا ناآگاه بودند و یا مغرض. یعنی به نظر می آمد یا می خواستند طوری ایوبی را ضعیف کنند که از سازمان سینمایی برود و یا چنان ناآگاه و کم بنیه بودند که حتی توان چیدن یک تیم مدیریتی ده نفره در سینما را هم نداشتند.

اما در این میان ایوبی(احتمالا با راهنمایی مشاوران منطقی و صادقش)  احسانی را به عنوان رییس بخش نظارت و ابطحی را به عنوان مدیر بخش پشتیبانی برگزید.

احسانی هم قوی بود و هم باهوش.هم مورد اعتماد مسولان و نظام بود و هم وجهه خوبی میان مردم و سینماگران و رسانه ای ها داشت.تا اینجا ایوبی خوب جلو رفته بود.

اما ابطحی از وزارت کشور آمده بود و اداره کل شوراها و بعد هم کنار گذاشته شده بود و خلاصه بعد از رفت و برگشتی اینچنینی ناغافل خود را در حوزه شلوغ و پردردسر سینما دیده بود.

حالا ایوبی نوک حمله ای قوی  و پشتیبانی معمولی داشت . اما احسانی هم که از تلویزیون به سینما آمده بود در مشاوره گرفتن ها به اشتباه افتاد و مدیرانی نه چندان یکدست برای خود برگزید.

او در بخش سینمای حرفه ای به سراغ محمدرضا فرجی رفت که اگرچه سینمایی بود و آشنا به امورات سینمایی ،اما حالا دیگر بیشتر یک کارمند وزارت ارشاد تبدیل شده یا تا یک نیروی چابک و طراح و ایده پرداز یا مجری ایده های بکر.

سیدصادق موسوی هم که بعد از کتاب و تئاتر آمده بود تا فقط  مدیر شبکه نمایش خانگی باشد.

تحقیقات و پژوهشها هم  زیرنظر دکتر حسینی بود که وجهه و سبقه ای پژوهشی و فرهنگی نسبتا مناسبی داشت.

تا اینجای کار یعنی برگ برنده سازمان سینمایی را می توان محمد احسانی دانست که در کنار ایوبی به سینما آرامش داده بود.

اما با رفتن احسانی به محل اصلی خدمتش در سیما ایوبی ماند و جمعی از مدیران کم انگیزه و نه چندان چابک.

حالا ایوبی در آستانه یک انتخاب حیاتی و سرنوشت ساز است.انتخابی که  می تواند سینما را پر از دشمنی و کینه و حاشیه کند و یا آرامش بیشتری برای این سینمای نحیف به ارمغان بیاورد.

شاید در این مقطع آوردن مدیری که حاشیه های اودر روابط عمومی بخشی از معاونت سینمایی کم نبود  و یا مدیریت منفعلش در روابط عمومی جایی دیگر مورد انتقاد اغلب همکارانش بوده و یا حتی در سازمانی دیگر از روز ورودش محل انتقاد و حاشیه سازی بوده و چندین مورد توسط تیم قبلی همان سازمان به چالش های سخت و تلخی کشیده شده است بدترین انتخاب ایوبی باشد.

اگرچه این روزها روزنامه ای که ارادت ویژه ای به او دارد مدام در حال انتشار اخبار انتصاب اوست اما امیدواریم ایوبی با تامل و دقت بیشتری کاپیتان تیمش را انتخاب کند.

درباره این مدیر روابط عمومی سابق که حالا سودای مدیرکلی و معاونت دارد و شیوه کار او بحث و حرف و حدیث زیاد است و به قول دوستی اگر او انتخاب شود به اندازه یک سال خوراک سینمایی خواهیم داشت. اما امیدواریم رییس سازمان سینمایی اسیر فضاسازی ها نشود و در انتخاب این جایگاه دقت بیشتری داشته باشد شاید انتخاب اشتباه تمام زحمت های دوساله اورا در چشم به هم زدنی بر باد دهد.